گاهی باید آنقدر استوار بود که ضربه های تیز تبر ایام هم ناتوان شود! باید آنقدر محکم بود که که ضربه هایش بشکند! باید روان و جاری شد چون شعر! ترانه شد در هوهوی باد! سبز بود مثل بهار... سپید، چون پرهای فرشتگان بهشتی!! ایستادگی کن تا زمانه از شکستت ناامید شود...
گاهی باید آنقدر استوار بود که ضربه های تیز تبر ایام هم ناتوان شود! باید آنقدر محکم بود که که ضربه هایش بشکند!
باید روان و جاری شد چون شعر!
ترانه شد در هوهوی باد!
سبز بود مثل بهار...
سپید، چون پرهای فرشتگان بهشتی!!
ایستادگی کن تا زمانه از شکستت ناامید شود...
سلام بانوی شاعره ام ...
سلام نغمه ی سر خوشم..
در انحنای چهار دیواری تاریکم تو را به انتظار نشسته ام.